Social recovery and the move beyond deficit models of depression: A feminist analysis of mid-life women's self-care practices

در استرالیا، مانند سایر دموکراسی های لیبرال پیشرفته، تصویب جهت گیری بهبودی به عنوان یک پیشرفت چشمگیر در زمینه سیاست های بهداشت روان و ارائه خدمات ارائه شد. ما استدلال می کنیم که این تغییر در تفکر در مورد معنی بهبود نیاز به تجزیه و تحلیل بیشتر از جنس جنسی از خود هویت و روابط با جهان اجتماعی است. در این مقاله، ما تمرکز می کنیم که چگونه زنان در اواسط عمر در معرض افسردگی در معرض افسردگی قرار دارند. یافته های تحقیق کیفی ما با 31 زن نیمه عمر نشان داد چگونه روند بهبود از طریق عود به افسردگی پیچیده می شود، چرا که بسیاری از زنان به طور جدی از محدودیت های روش های درمان زیست پزشکی برای دستیابی به درک بهتر رابطه ای از بهبود استفاده می کنند. داستان های شرکت کنندگان نشان داد که دانش ضمنی مهمی در مورد بهبود است که بر روند تحقق و شناخت ظرفیت ها و خود شناختی تأکید داشته است. ما دو موضوع مرکزی را شناسایی می کنیم که از طریق آن دانش ضمنی زنان نسبت به این تغییر در ارتباط با خود در بهبودی آشکار می شود: خود رضایت بخش از بازیابی نرمال شده، بازآموزی مجدد و افسردگی. یافته ها نشان می دهد که نیاز به بازنگری در مورد چگونگی بحث و گفتگوهای بهبودی و انتظارات جنسیتی می تواند تجربیات زنان در زمینه حرکت افسردگی را پیچیده کند. ما برای مفهوم سازی متفاوت از بهبود به عنوان یک عمل اجتماعی عمل می کنیم که از طریق آن زنان فرصت های مختلف را برای مفهوم «موجودات و اعمال» می بینند. درک جنسیتی از آنچه زنان خود را شناسایی می کنند، برای رفاه آنها اهمیت دارد، می توانند به سیاست های موثر تر بهبودی بر اساس توانایی و نه کیفیت کمک کنند.