Cultural health capital and the interactional dynamics of patient-centered care

به عنوان شهودی و دعوت کردن به عنوان ممکن است به نظر می رسد، مفهوم مراقبت از بیماران محور برای مفهوم، نهادینه کردن و عملی کردن مشکل است. با شناخت مفاهیم بوردیو از سرمایه فرهنگی و عادت، چارچوب سرمایه سلامت فرهنگی را برای کشف راه هایی که منابع فرهنگی، دارایی ها و سبک های تعاملی هر دو بیمار و ارائه دهندگان را تحت تأثیر قرار می دهد، به منظور دستیابی به مراقبت متمرکز بر بیمار متمرکز می کنیم. سرمایه های بهداشتی فرهنگی به عنوان یک مجموعه تخصصی از مهارت های فرهنگی، نگرش ها، رفتارها و سبک های تعاملی تعریف می شود که ارزش ها، توانایی های خود را تحت تاثیر قرار می دهند و هر دو بیمار و ارائه دهنده در طی تعاملات بالینی از آنها تبادل می کنند. در این مقاله، یافته های یک مطالعه کیفی را که از سال 2010 تا 2011 در غرب ایالات متحده انجام می شود، گزارش می کنیم. ما عوامل مختلفی از سرمایه سلامت فرهنگی را بررسی کردیم، چگونه بیماران و ارائه دهندگان از سرمایه بهداشتی فرهنگی استفاده می کردند تا با یکدیگر درگیر شوند و این که چگونه این فرایند مرکزیت بیمار از تعاملات را شکل داد. ما دریافتیم که دستیابی به مراقبت بیمار محور به شدت وابسته به عادت و سرمایه سرپایی فرهنگی است که هر دو بیمار و ارائه دهندگان به تعاملات مراقبت های بهداشتی می انجامند. منابع چند فرهنگی نه تنها بیشتر از دیگران ارزیابی می شوند، بلکه بسیج دیفرانسیل آنها می تواند تعامل و ارتباط بین بیماران و ارائه دهندگان آنها را تسهیل یا مانع کند. تمرکز سرمایه های بهداشتی فرهنگی بر شیوه های نابرابری اجتماعی بنیادین در تعاملات بالینی آشکار می شود، سازمان های ارائه دهنده خدمات، بیماران و سازمان های بهداشتی را قادر می سازد تا چگونگی چنین نابرابری هایی را که ممکن است با مراقبت های بیمار محور مواجه شوند، بررسی کند.