On the importance of uniform sharing rules for efficient matching

این مقاله یک توضیح احتمالی برای وقوع مقررات یکنواخت و ثابت نسبت به اشتراک مازاد در بازارهای دو طرفه را فراهم می کند. ما یک مدل تطبیق دو طرفه با ابزار قابل انتقال را بررسی می کنیم که در آن عوامل با ویژگی های خصوصی شناخته شده و چند بعدی مشخص می شوند که مابقی هر یک از مشارکت بالقوه را تعیین می کنند. ما از این سوال زیر می پرسیم: برای کدام بخش از مازاد در جفت های همسان، آیا می توان تطبیق کارآمد (مازاد-حداکثر سازی) را اجرا کرد؟ نتیجه اصلی ما نشان می دهد که تنها قوانین قوی سازگار با تطبیق کارآمد، آنهایی هستند که مازاد متوجه شده اند در نسبت ثابت، مستقل از ویژگی های اعضای جفت: هر عامل باید انتظار داشته باشد که درصد مشابهی از مازاد در هر بازی قابل قبول را بدست آورد. یک نتیجه پذیرفته تر برای ویژگی های یک بعدی و کارکردهای اضافی سوپرمودولا به دست می آید.