Reducing bureaucratic corruption: Interdisciplinary perspectives on what works

این مقاله اولین بررسی جامع از وضعیت بین رشته ای دانش در مورد سیاست های مبارزه با فساد را با تمرکز ویژه ای بر کاهش فساد در میان کارمندان دولت ارائه می دهد. بر اساس کار اقتصاددانان، دانشمندان علوم سیاسی، جامعه شناسان و انسان شناسان، ما هفت دسته سیاستگذاری را بررسی می کنیم: (1) پاداش و مجازات؛ (2) نظارت؛ (3) بازسازی بوروکراسی؛ (4) غربالگری و استخدام؛ (5) سازمان های ضد فساد؛ (6) کمپین های آموزشی؛ و (7) موافقتنامه های بین المللی. بدیهی است، ارزیابی تجربی دقیق برای اکثریت سیاست های مبارزه با فساد که معمولا مورد استفاده قرار می گیرد نیست. با این وجود، شواهد رو به رشدی از اثربخشی سیاست های مبتنی بر نظارت، از جمله ممیزی های ضد فساد و مدیریت الکترونیکی پیدا می کنیم. علاوه بر این، دستمزد مناسب خدمات دولتی به نظر می رسد یک شرط لازم، اما کافی برای کنترل فساد است. شکایات در حال ظهور در مورد اثربخشی سازمان های ضد فساد نیز در ادبیات دیده می شود. ما نتیجه می گیریم که درس های وسیع تر از بررسی ما، از قبیل تشخیص این که وقتی فساد یک مشکل سیستمیک است، می تواند در دراز مدت با راه حل های فردی در نظر گرفته نشود.