Coping with the wicked problem of climate adaptation across scales: The Five R Governance Capabilities

سازگاری سیستم های اجتماعی-اکولوژیکی با تأثیرات پیش بینی شده تغییرات آب و هوایی نه تنها یک مسئله فنی پیچیده است، بلکه بالاتر از همه یک مسئله حاکمیت است. به عنوان تغییرات آب و هوایی، همه ویژگی های یک مشکل نادرست، به نظر نمی رسد استراتژی های متعارف حکومتداری کار کنند. با این حال، اکثر مؤسسات حکومتی کنونی مجهز هستند تا بتوانند استراتژی های نوآورانه را تحقق بخشند یا حداقل تحمل کنند. این مقاله، استراتژی های مختلفی را برای مقابله با مشکل شرور سازگاری آب و هوا در مقیاس و شرایط سازمانی که این راهبرد ها را قادر می سازد یا محدود می کند، تحلیل می کند. برای این، بر چارچوبی نظری متشکل از پنج توانایی حکومتی که برای مقابله با مشکلات شریران به شمار می آیند، متکی است: انعکاس، انعطاف پذیری، پاسخگویی، احیای و بازنشستگی. این چارچوب برای تجزیه و تحلیل اداره سازگاری با تغییرات اقلیمی در سه سطح مختلف مورد استفاده قرار می گیرد: کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی و فعالیت های آن برای کمک به سازگاری؛ اتحادیه اروپا و استراتژی سازگاری آب و هوا آن؛ و هلند و برنامه دلتا آن. نتایج نشان می دهد که استراتژی های حکومتداری رایج در حال حاضر غایب هستند و مخلوطی از استراتژی های انعکاسی، انعطاف پذیر، پاسخگو، احیای مجدد و کاهش مجدد در همه سطوح قابل مشاهده است، اگر چه به همان اندازه توسعه یافته و مهم نیست. برخلاف ادبیات، ما نمونه های بسیاری از شرایط سازمانی را در بر داشتیم. شرایط محدود کننده ای که در آن حضور داشتند نیز تمایل بیشتری به تعویق انداختن دارند تا مانع از روند تصمیم گیری.