More dogs less bite: The relationship between human-coyote conflict and prairie dog colonies in an urban landscape

درگیری های انسانی کویوت در محیط های شهری یک نگرانی در حال ظهور در سراسر ایالات متحده است، اما عوامل خاصی که بر میزان بروز جنگ تاثیر می گذارند عمدتا ناشناخته است. ما یک ارتباط احتمالی بین نرخ کراوات کویوت و توزیع سگهای پریری سیاهچاله، یک گونه بسیار تعاملی در یک چشم انداز شهری را مورد بررسی قرار دادیم. به طور کلی، میزان نزاع کویوت در نزدیکی زمین های توسعه نیافته افزایش یافته است، اما این میزان بالاترین قسمت های زیستگاه است که در آن سگ های پریری وجود نداشته و در حدود 40- 15 درصد پایین تر از موش هایی که کلونیزه شده اند توسط سگ های پریری. تجزیه و تحلیل چند متغیره در مقایسه با نقاط ضعف به نقاط تصادفی تولید شده در یک منطقه، نشان داد که بخش کوچکی از زیستگاه های کوچکتر و جوانتر با سطوح بالاتری از درگیری ها همراه بود. با این حال، اثر بخش های زیستگاه مجاور که دارای سگهای پریری بودند، حداقل به اندازه اثر ناحیه قطعه، یک عامل شناخته شده برای توزیع کایوتی بود. ما چند توضیح احتمالی برای کاهش درگیری های انسان و کویوت در مستعمرات سگهای پروری یا نزدیک آن، از جمله مستعمره هایی که به عنوان زیستگاه پرورشی ترجیح داده شده اند نسبت به حومه ها و محله ها، و تغییر رفتار انسان در نزدیکی مستعمرات، پیشنهاد می کنیم. دینامیک بین گونه ها به ندرت در سیستم های شهری بررسی می شود، و مطالعه ما اولین نگاهی به تعاملات بالقوه بین دو گونه بحث برانگیزی از نظر سیاسی، اما از نظر زیست محیطی مهم است. ما پیشنهاد می کنیم که مطالعات آینده تاثیر تأثیر شکار را در درگیری های انسان و گوشت خوار بررسی می کند تا تعیین کند آیا حفاظت از گونه های شکار ممکن است یک استراتژی مدیریت ارزشمند در مناطق شهری باشد.