کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
7470387 1485131 2014 12 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Variations in approaches to urban climate adaptation: Experiences and experimentation from the global South
ترجمه فارسی عنوان
تغییرات در رویکرد سازگاری محیط زیست شهری: تجربیات و تجربیات از جنوب جهانی
کلمات کلیدی
سازگاری آب و هوا، شهرها، برنامه ریزی، آزمایش نوآوری، مشارکت،
ترجمه چکیده
در سال های اخیر، تعداد بیشتری از دولت های محلی، تأثیر تغییرات اقلیمی را در بخش های مختلف شهری به رسمیت می شناسند. این امر بسیاری را به دنبال برنامه ریزی سازگاری با شرایط آب و هوایی و تلاش برای دستیابی به آمادگی از طریق کاهش آسیب پذیری و افزایش انعطاف پذیری جمعیت ها، دارایی ها و عملیات شهری است. گرچه شهرهای معمولا اهداف مشترک را به اشتراک می گذارند، بسیاری از آنها به دنبال روش های برنامه ریزی متفاوت هستند. در این مقاله، ما سه روش برنامه ریزی سازگاری آب و هوا را در شهرهای کویتو (اکوادور)، سورات (هند) و دوربان (آفریقای جنوبی) بررسی می کنیم و تحلیل های مربوط به مسیرهای برنامه ریزی مختلف و اشکال مختلف دخالت ذینفعان را تحلیل می کنیم. ما پتانسیل ها و محدودیت های این رویکردهای مختلف را بررسی می کنیم، از جمله پیامدهای آنها برای افزایش ادغام و هماهنگی دولت، ترویج مشارکت و ظرفیت سازگاری گروه های آسیب پذیر و تسهیل انعطاف پذیری شهرها. ما دریافتیم که برای دستیابی به تعهد گسترده در زمینه سازگاری، رهبری سیاسی پایدار از بالا، ادغام ادارات و ادامه حضور در فعالیت های مختلف ذینفعان، جدایی ناپذیر از تصمیم گیری موثر و عدم استقرار برنامه ها در دراز مدت است. هنگامی که سازگاری با محیط زیست با تمرکز بر یادگیری، آگاهی و ظرفیت سازی پیشرفت می شود، این فرآیند به احتمال زیاد منجر به برنامه های سازگاری پایدار، مشروع و جامع و سیاست هایی خواهد شد که انعطاف پذیر ترین مناطق شهری و ساکنین آسیب پذیر را افزایش می دهد.
موضوعات مرتبط
علوم زیستی و بیوفناوری علوم محیط زیست علوم زیست محیطی (عمومی)
پیش نمایش مقاله
تغییرات در رویکرد سازگاری محیط زیست شهری: تجربیات و تجربیات از جنوب جهانی
چکیده انگلیسی
In recent years, an increasing number of local governments are recognizing the impact of climate change on different urban sectors. This has led many to pursue climate adaptation planning, seeking to achieve preparedness through reducing vulnerability and enhancing resilience of populations, assets, and municipal operations. Although cities typically share these common goals, many are electing to pursue different planning approaches. In this paper, we examine three climate adaptation planning approaches in the cities of Quito (Ecuador), Surat (India), and Durban (South Africa) and analyze the trade-offs associated with different planning pathways and different forms of stakeholder involvement. We assess the potentials and limitations of these different approaches, including their implications for enhancing government integration and coordination, promoting participation and adaptive capacity of vulnerable groups, and facilitating overall urban resilience. We find that, in order to gain widespread commitment on adaptation, sustained political leadership from the top, departmental engagement, and continued involvement from a variety of stakeholders are integral to effective decision-making and institutionalization of programs in the long run. When climate adaptation is advanced with a focus on learning, awareness, and capacity building, the process will likely lead to more sustained, legitimate, and comprehensive adaptation plans and policies that enhance the resilience of the most affected urban areas and residents.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Global Environmental Change - Volume 27, July 2014, Pages 156-167
نویسندگان
, , ,