Policy support, social capital, and farmers' adaptation to drought in China

خشکسالی شدید نه تنها امنیت غذایی را تهدید می کند بلکه منجر به زیان های عظیم اجتماعی و اقتصادی نیز می شود. در مواجهه با شرایط خشکسالی به طور فزایندهای جدی، مسئله چگونگی کاهش اثرات آن از طریق اقدامات مناسب، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. هدف کلی این مطالعه، بررسی تأثیر سیاست ها و سرمایه اجتماعی بر تصمیم گیری کشاورزان برای اتخاذ اقدامات انطباقی علیه خشکسالی است. این مطالعه بر اساس تحقیق گسترده ای در مورد خانوار و روستا در شش استان در سراسر کشور انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که 86 درصد از خانوارهای روستایی اقدامات تطبیقی ​​برای حفاظت از تولید محصولات زراعی در برابر خشکسالی را انجام داده اند، که بیشتر آنها اقدامات غیر مهندسی است. در مورد اقدامات غیر مهندسی، تغییرات ورودی محصولات کشاورزی و تنظیم تاریخ کاشت و یا تاریخ برداشت، دو گزینه محبوب است. تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که حمایت از سیاست های دولتی در برابر خشکسالی مانند انتشار اطلاعات هشدار زودهنگام و خدمات پس از فاجعه، کمک های فنی، پشتیبانی مالی و فیزیکی به طور قابل توجهی توانایی کشاورزان را در انطباق با خشکسالی بهبود می بخشد. با این حال، از آنجا که تنها 5 درصد از روستاها از چنین حمایت هایی بهره مند شده اند، دولت چین در حال حاضر دارای امکانات قابل توجهی برای اجرای این کمک ها است. علاوه بر این، داشتن سطح بالایی از سرمایه اجتماعی در یک خانواده مزرعه، ظرفیت انطباق خود را نسبت به خشکسالی افزایش می دهد. بنابراین، دولت باید توجه ویژه به جوامع کشاورزی و کشاورزان در جامعه داشته باشد که دارای سطح پایین سرمایه اجتماعی هستند. در نهایت، توانایی کشاورزان برای انطباق با خشکسالی نیز با ویژگی های خانواده ها و جوامع محلی مرتبط است. نتایج این مطالعه نیز برای برنامه های انطباق ملی کشاورزی تحت تغییرات آب و هوایی در سایر کشورهای در حال توسعه پیوند دارد.