Elite capture risk and mitigation in decentralized forest governance regimes

بورس تحصیلی اخیر بر تسخیر نخبگان به عنوان راننده نابرابری اجتماعی و منبع نارسایی سیاست در طیف وسیعی از ابتکارات حاکمیت متمرکز است. در زمینه حاکمیت زیست محیطی، نگرانی ها بر روی ارتباطات درک شده میان ضبط نخبگان و عدم تمرکززدایی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه که اداره منابع طبیعی غیر متمرکز به طور گسترده ای اجرا شده است، تمرکز می کند. اما، دانش تجربی محدودی در مورد شرایط و شرایطی که در آن عدم تمرکززدایی ممکن است تسخیر نخبگان را ترویج دهد، یا اینکه آیا عوامل طراحی سازمانی می توانند علیه آن مبارزه کنند، وجود دارد. ما بررسی می کنیم که چگونه تسهیلات نهادی محلی تحت تمرکززدایی بخش کشاورزی بر ریسک گرفتن مزیت های جنگل نخبگان، و همچنین قابلیت بالقوه برای عامل اصلی طراحی سازمانی (ارتباط با سازمان های خارجی به عنوان یک سازوکار ایجاد حسابدهی) به منظور کاهش این خطر تاثیر می گذارد. ما تجزیه و تحلیل داده های برداشت محصول و همچنین اطلاعات اجتماعی، زیست محیطی و نهادی از قبل و بعد از تمرکززدایی در 56 جنگل و 174 گروه اجتماعی در چهار کشور را تجزیه و تحلیل می کنیم. ما از مدل سازی خطی سلسله مراتبی استفاده می کنیم تا اندازه گیری هایی را که عدم تقسیم بندی با نابرابری در توزیع مزایای برداشت جنگل در جوامع مرتبط می شود، مورد سنجش قرار دهیم و مشخص نمودن توافق های نهادی که بر نتیجه گیری های نخبگان تاثیر می گذارد. ما نه تنها شواهد محکم برای افزایش قاعده محلی در زیر عدم تمرکز، بلکه همچنین به طور قابل توجهی بالاتر از رفع نخبگان مزایای برداشت جنگل را پیدا می کنیم. این خطر با افزایش زمان از زمان تمرکززدایی افزایش می یابد، اما در مواردی که یک سازمان خارجی در سازماندهی موسسه جنگل محلی مشارکت داشته باشد، این نیز قابل ملاحظه است. یافته های ما نشان می دهد راه هایی که اصلاحات غیرمتمرکز با تسهیلات سازمانی برای تولید نتایج مختلف فیلتر می شوند و دانش جدیدی را در مورد عوامل مؤسسات سازمانی که می تواند خطر ابتلا به نخبگان را در رژیم های مدیریت غیرواقعی محیط زیست کاهش دهد، ایجاد می کند.