A critical analysis of vulnerability

آسیب پذیری یک مفهوم اساسی برای ابعاد نظری و عملی فاجعه است. همزمان سازی و گاهی اوقات واکنش در گفتمان فیزیکالیست غالب در مطالعات فاجعه، مدیریت بحران و مطالعات مهندسی گرا، مفهوم سازی آسیب پذیری و کاربرد آن، چندین تغییر را تجربه کرده است. در این مقاله، من نقد و بررسی نقص، استفاده و انتقاد از درک ساختاری آسیب پذیری در زمینه بلایای طبیعی را بررسی می کنم. من ادعا می کنم که یک درک ساختاری از آسیب پذیری، از دیدگاه های نظری و عملی، مشکل تر از پیشینیان فیزیکیسم است، اما این غیر قابل انکار نیست. در حقیقت، آسیبپذیری ساختاری نه تنها پاشنه آشیل است، بلکه نقایص بالقوه کشندهاش نیز با پارادایم فیزیکالیستی به اشتراک گذاشته میشود. من معتقدم که دانشمندان، متخصصان و سیاست گذاران باید به جای رد پارادایم آسیب پذیری ساختاری یا اینکه توسط فضای آشکار ناآرام شوند، به روش هایی که آسیب پذیری سازمانی از نظر نظریه و عمل فاجعه منافع دارد، متمرکز شده و شخصیت نسبی آسیب پذیری را پیش بینی می کند.