Towards disaster resilience: A scenario-based approach to co-producing and integrating hazard and risk knowledge

ارزیابی ریسک کمی و فرایندهای مدیریت ریسک در شرایط کاربرد پذیری آنها به رویدادهای آماری نادر و گاهی پیش بینی نشده که منجر به بلایای بزرگ می شوند، مورد بررسی قرار می گیرد. در حالی که ارزش زمانی که در مقیاس های منطقه ای یا بزرگتر توسط دولت ها و شرکت های بیمه استفاده می شود، این فرایندها مبنای منطقی برای کاهش تاثیرات بلایای بزرگ در سطح محلی (جامعه) را فراهم نمی کند، زیرا در هر حادثه ای رخ داده، وقوع آینده در یک زمان واقع گرایانه که توسط آمار دقیقا پیش بینی می شود. با توجه به اینکه استراتژی های منطقه ای و ملی برای کاهش بلایای طبیعی بدون اقدامات موثر در زمینه کاهش فاجعه محلی موثر نیست، این یک مشکل مهم است. در عوض، ما پیشنهاد می کنیم که جوامع، مقامات دولتی، سازمان های جامعه مدنی و دانشمندان می توانند از تیم ها برای ایجاد هماهنگ شدن رویداد خطرناک محلی و سناریوهای تاثیر گذار استفاده کنند، که در آن تیم ها می توانند برنامه های بلندمدت واقعی برای ایجاد انعطاف پذیری محلی را توسعه دهند. این برنامه ها همچنین ممکن است در کاهش اثرات سایر بلایای طبیعی باشد و احتمالا مزایای دیگری نیز برای بهبود پیشرفت علم، ارتباط و جذب و افزایش ارتباط بین دانشمندان و مردم است.