Issues with families and children in a disaster context: A qualitative perspective from rural Bangladesh

بلایای طبیعی مانند سیل و سیکلون ها بارها جان خود را از دست داده اند و اموال مردم را نابود کرده اند. این به خصوص برای کودکان و خانواده های آنها در بنگلادش است. در این مطالعه جنبه های خاص آسیب پذیری کودکان (زادگان تا هشت سال) و خانواده های آنها در بلایای طبیعی، انعطاف پذیری و آمادگی آنها در زمینه فاجعه طبیعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های کلاسیک حاکی از آن است که با مواجه شدن با نیروهای شدید طبیعی، مردم دچار رنج می شوند، اما با شرایط تغییر یافته خود مقابله می کنند. داده ها نشان می دهند که خانواده ها، که گاهی اوقات همه چیز را از دست داده اند، شیوه زندگی خود را به شدت تغییر داده اند. آنها مجبور بودند زندگی را زندگی کنند که برای آنها قابل قبول نبود و یا احساسی برایشان قابل قبول نبود. زنان و کودکان بیشتر در معرض هرگونه فاجعه بار قرار می گیرند. در طول این مطالعه مشخص شد که تروما، ترس و اختلال را ایجاد می کند که حتی پس از پایان فاجعه باعث ایجاد اضطراب کودکان می شود. هر دو بیماری جسمی و روانی در موارد خاص ظاهر می شوند. همچنین معلوم شد که کودکان از نظر مسائل مربوط به مدرسه، کمبود فضا برای بازی و کمبود غذا احساس ناراحتی و ناراحتی کرده اند. استراتژی های بقاء غریزی و همکاری درون جامعه، بهبود سیکلون پست های مقابله ای را بهبود بخشید. این مطالعه توصیه می کند که استراتژی های کاهش فاجعه شامل فعالیت هایی برای افزایش خدمات برای تولد تا 8 ساله در تنظیمات فاجعه و تشویق کاهش در حالی که آگاهی از واقعیت های محلی، که بر مکانیسم های مقابله با هر جامعه و توانایی انطباق تاثیر می گذارد.