Optimal conservation resource allocation under variable economic and ecological time discounting rates in boreal forest

تخصیص منابع به اقدامات حفاظتی چند جانبه یک کار پیچیده است. تجارت مشترک بین حفاظت از مناطق کوچکتر، گران و با کیفیت بالا و مناطق بزرگتر، ارزان تر و تقریبا تضعیف می شود. ما تخصیص بهینه را در سه اقدام در جنگل های بومی بررسی می کنیم: قوانین مدیریت جنگل استاندارد فعلی، کنار گذاشتن مخازن بالغ و یا کنار گذاشتن نقاط روشن. ابتدا برآورد کردیم که آیا دسترسی به زیستگاه برای گونه های شاخص کانونی و بازده اقتصادی از برداشت چوب در طول زمان به عنوان عملکرد نوع جنگل و عمل انتخاب شده است. سپس یک تخصیص منابع بهینه را با حسابداری برای اندازه بودجه و دسترسی زیستگاه گونه های شاخص در انواع جنگل های مختلف توسعه دادیم. ما همچنین برای چشم انداز پذیرفته شده در جهت پایداری پایبندی کردیم، که از طریق اولویت های زمانی و تخفیف زمان اقتصادی و زیست محیطی مدل سازی شده است. بحث برانگیز ما متوجه شدیم که در جنگل های بی حاره ای که پس از آن حفاظت از کاهش قطر ها می تواند تبدیل به یک استراتژی مقرون به صرفه برنده شود، حسابداری برای نیازهای زیستگاه گونه های متعدد، افق برنامه ریزی بلند و بودجه محدود است. این امر به ویژه در هنگام تصویب دیدگاه پایداری درازمدت و حسابداری برای درآمد فعلی از برداشت چوب بسیار موثر است. تجزیه و تحلیل حاضر ارزیابی شرایط مقرون به صرفه برای اختصاص منابع به یک استراتژی حفاظت ارزان قیمت است که با این وجود بالقوه برای تولید مقادیر بالای زیست محیطی در آینده است.