Urban transport justice

بسیاری از شهرهای جهان به دنبال ایجاد سیستم های حمل و نقل پایدارتر شهری با هدف کاهش تلفات، احتقان، آلودگی هوا و سر و صدا، و بهبود تعاملات اجتماعی، زندگی و ارزش های دوستانه هستند. در این زمینه، این مقاله حمل و نقل شهری را به عنوان مسئله عدالت عنوان می کند: سیستم های حمل و نقل معاصر با بی عدالتی مشخص می شوند؛ چرا که آنها تمایل به ترغیب و ترتیب دادن حمل و نقل موتوری دارند؛ پذیرفتن اینکه محدوده قابل توجه محیط زیست و اجتماعی بر روی فرم های پایدارتر حمل و نقل، شرکت کنندگان در ترافیک و جامعه به عنوان یک کل. برای مفهوم "عدالت حمل و نقل شهری"، مقاله سه ابعادی را مطرح می کند که بی عدالتی ها آشکار هستند: در معرض خطرات ترافیکی و آلاینده ها؛ توزیع فضا؛ و ارزیابی زمان حمل و نقل. استدلال می شود که شناخت عمومی و سیاسی بی عدالتی در حمل و نقل شهری، تحریم های قابل توجهی را برای تغییر در برنامه ریزی شهری، توسعه زیرساخت های حمل و نقل و مدیریت ترافیک ایجاد می کند.