In-situ data vs. bottom-up approaches in estimations of marine fuel consumptions and emissions

آلودگی با سوخت های دریایی و تاثیر آنها بر اکوسیستم ها و جمعیت انسانی نگرانی ها در صنعت دریایی رو به افزایش است. در نتیجه، مقررات انتشار، سوخت های جایگزین دریایی و افزایش بهره وری سوخت در حال انجام است تا اطمینان حاصل شود که انتشار گازهای دریایی در حد قابل قبول محدود می شود. بسیاری از تصمیمات استراتژیک مربوط به این مناطق براساس برآوردهای هزینه و انتشار است که به نوبه خود بستگی به دقت برآورد مصرف سوخت دریایی دارد. برآوردها بر اساس روش های مختلفی است که تلاش می کنند تا مصرف سوخت دریایی را در سطح محلی، منطقه ای و جهانی ثبت کنند. رویکرد پایین به بالا، روش غالب برای ارزیابی انتشار گازهای گلخانه ای است و درنتیجه، ارزیابی انطباق با مقررات انتشار گازهای گلخانه ای است. روش های پایین به بالا به شدت به مقادیر متوسط ​​مصرف انرژی خاص و عوامل بار موتور بستگی دارند. یک مطالعه موردی که با استفاده از داده های در محل انجام می شود، به منظور بررسی دقت روش فعلی انجام شده و نتایج با برآوردهای بر اساس رویکردهای پایین به بالا که در ادبیات مطرح شده مقایسه می شود. یافته ها نشان می دهد تفاوت های قابل توجهی بین برآوردها و مصرف سوخت واقعی که پیامدهایی از هزینه های غیر واقعی و برآورد انتشار را نشان می دهد. به عنوان یک راه حل، این مقاله یک مفهوم جدید را برای ایجاد تخمین های قابل اطمینان از مصرف سوخت و از این رو پیش بینی های انتشار گازهای گلخانه ای پیشنهاد می کند.