Experimental study on forces exerted on buildings with openings due to extreme hydrodynamic events

مطالعات قبلی و مطالعات میدانی نشان دادند که طرح های ساختاری خاص می توانند بار را به ساختمان های آزاد در کنار ساحل کاهش دهند و پناهگاه های عمیق تر ایمن را فراهم کنند. در این مطالعه تجربی اثر بازها در ساختمان ها (پنجره ها، درها و فانوس ها) بر روی نیروهای افقی و لحظات کج شدن بوجود آمده توسط موج شکن های خشک و لایه های مرطوب مرطوب بررسی شده است. چهار پیکره بندی با هفت مقدار تخلخل اعم از 0٪ (غیر قابل نفوذ) تا 84٪ (بسیار نفوذ پذیر) به طور سیستماتیک مورد آزمایش قرار گرفتند. با توجه به وجود حفره ها، جریان از طریق ساختمان عمق آب دریا را کاهش داد. تخلخل ناشی از وجود حفره ها نشان می دهد که در صورت مقایسه با ساختمان غیر قابل نفوذ، کاهش خطی حداکثر نیروی افقی ایجاد می شود. پیکربندی با پشتی غیر قابل نفوذ نشان داد که نتایج مشابه با آنهایی است که برای ساختمان های کاملا غیر قابل نفوذ اندازه گیری شده اند. وقوع حداکثر زمان کج شدن با حداکثر نیروی افقی مطابقت نشان داده شد و برآورد بازوی کانتینری امکان پذیر بود. دومی برای تمام تنظیمات ثابت بود، مستقل از هندسه دهانه ها. در نهایت، دو معادله برای پیش بینی حداکثر نیروی افقی و لحظه کج شدن پیشنهاد شد، با توجه به تأثیر دهانه های ساختمان در ضریب مقاومت. اینها با داده های تجربی و مطالعات قبلی توافق خوبی داشتند. این یافته ها مهندسان را با اطلاعات عملی برای طراحی پناهگاه های عمیق عمودی در مناطق سونامی مواجه می سازد.