Applying network analysis to assess coastal risk planning

پاسخ مناسب به خطرات ناشی از سواحل، مستلزم یک سیستم حاکمیت چند ریسک یکپارچه و هماهنگ با ارزیابی مستمر اسناد برنامه ریزی قانونی و ذینفعان مسئول است. به طور سنتی، چنین تحلیلی با استفاده از رویکردهای کیفی انجام شده است. این مقاله دیدگاه سیستماتیک و کمی را در ارزیابی سیستم های برنامه ریزی و روابط متقابل در ارتباط با خطر ساحلی به کار می گیرد. ما تجزیه و تحلیل شبکه را به سواحل کاتالان (حوضه دریای مدیترانه شمال غربی) اعمال می کنیم، با توجه به سطح ادغام تغییرات آب و هوایی در سیستم برنامه ریزی، به عنوان عامل تشدید ریسک جاری فعلی. نتایج ما نشان می دهد و پیچیدگی برنامه ریزی خطرات ساحلی کاتالان را نشان می دهد که نیازمند ارتباط با چارچوب قانونی و اداری چند سطح است. همچنین با توجه به نوع ریسک، سنت های مدیریت فرامنطقه متفاوت است: دیدگاه در مورد خطر سیل بیشتر متحد و چند ریسک متمرکز است، در حالی که فرسایش ساحلی (مسئله مهمی در سواحل کاتالان) بیشتر از بخش مدیریتی متمرکز مدیریت می شود. علاوه بر این، تغییرات اقلیمی در برنامه ریزی قانونی کنونی ضعیف است. ما همچنین اهمیت استفاده از اطلاعات کیفی را به عنوان یک مکمل مهم در تفسیر نتایج و ارائه توصیه های سیاسی تشخیص می دهیم.