Drawing the line on coastline recession risk

تغییرات اقلیمی و رشد جوامع ساحلی به طور قابل توجهی باعث افزایش ریسک های اجتماعی-اقتصادی در ارتباط با رکود اقتصادی ساحلی (به عنوان مثال، حرکت خلیج فارس در ساحل طولانی مدت) است. خطوط بازگشت ساحلی یک ابزار مدیریت / برنامه ریزی معمول برای تصفیه این خطرات است. در حالی که به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است که تصمیم گیری های برنامه ریزی باید آگاهی ریسک داشته باشد، خطوط رفع شده در حال حاضر با استفاده از روش های قطعی، که به آسانی نمی توانند به ملاحظات مربوط به تحمل خطرات مرتبط باشند، تعیین می شوند. در اینجا، ما یک مدل برای اندازه گیری خطرات ناشی از رکود اقتصادی ساحلی ارائه می کنیم و نشان می دهیم که چگونه می توان برای یافتن خطوط بازده اقتصادی مناسب استفاده کرد. تظاهرات در ساحل نرآبن سیدنی، استرالیا نشان می دهد که رویکرد پیشنهادی ریسک آگاهی نسبت به مدیریت منطقه ساحلی می تواند به طور قابل توجهی شفافیت و کارآیی تصمیمات برنامه ریزی در زمینه استفاده از زمین را بهبود بخشد.