Transport of water in a transient impact-generated lunar atmosphere

در دهه های اخیر چندین ماموریت نشانه هایی از آب و سایر فرار را در خلاهای سرد و همیشه سایه دار در نزدیکی قطب های قمری شناسایی کرده اند. مشاهدات نشان می دهد که برخی از این ناپایدار ها می توانند به وسیله تاثیرات دنباله دار تحقق یافته و در نتیجه، شناخت مکانیزم تحویل تأثیرات کلیدی برای توضیح مبدأ و توزیع آب ماه است. در طول ضربه، یخ سازنده یک هسته ستاره دنباله دار تبخیر می شود؛ بخش قابل توجهی از این بخار به شدت به ماه منتهی می شود، و انحنای بی عیب و رقیق بی روح را تبدیل به یک فضای مضاعف ضخیم و گذرا می کند. در اینجا، از شبیه سازی های عددی استفاده می کنیم تا بررسی فرآیندهای فیزیکی حمل و نقل فرار در فضای گذرا ایجاد شده پس از برخورد ستاره دنباله دار، با توجه به این که چگونه این فرآیند بر تجمع آب در تله های سرد قطبی تاثیر می گذارد. مشاهده شده است که فضای گذرا یک ساختار خاص مشخص را برای حداقل روزهای مختلف زمین پس از ضربه حفظ می کند که در طی آن حمل و نقل فرار رخ می دهد که عمدتا از طریق باد های کم ارتفاع است که در طول روز از ماه می گذرد. در عین حال، تطبیق پدیده های بخار تا نقطه برخورد منجر به توزیع ترجیحی آب در مجاورت آنتیباد می شود. با توجه به مقدار بخار که گرانشی باقی می ماند، جو به اندازه کافی متراکم است که لایه های پایین تر از عکسبرداری محافظت می شوند، طول عمر مولکول های آب را افزایش می دهد و مقدار زیادی آب را به تله های سرد می رساند. الگوهای کوتاه مدت رسوب یخ به طور قابل توجهی غیر یکنواخت هستند و تغییراتی که در فراوانی تبخیر شده شبیه سازی شده بین تله های سرد مختلف می تواند به طور بالقوه تغییراتی را که از طریق سنجش از دور مشاهده شده است، توضیح دهد.