Explaining Mercury's density through magnetic erosion

در دیسکهای پروتوپانات، دانه های گرد و غبار غنی از آهن فلزی می توانند مغناطیسی یکدیگر را جذب کنند. اگر آنها به مقادیر نزدیک اشباع مغناطیسی شوند، سرعت برخورد برخورد شده با مغناطیسی به اندازه کافی بالا می رود تا سیلیکات های غیر مغناطیسی و آزاد را متوقف کند. این فرایند بخش های باقی مانده از دانه های گرد و غبار را در آهن فلزی غنی می کند، که بیشتر باعث می شود برخورد مغرضانه از میان برود. افزایش مغناطیسی به مقطع مقطعی مقطع بین گرد و غبار غلیظ باعث رشد سریع دانه ها می شود که منجر به تشکیل سیاره می شود. در حالی که این روند از بین بردن سیلیکات ها، که ما آن را فرسایش مغناطیسی می نامیم، تنها در یک قسمت بسیار محدود از یک دیسک پروپلاتنراتی اتفاق می افتد، این یک توضیح احتمالی برای هسته بی نظیر بزرگ آهن مرکوری است.