Spatial ecology goes to space: Metabiospheres

لیتوپانسرمی به عنوان یک مکانیسم امکان پذیر برای مبادله ارگانیسم ها بین سیارات به طور فزاینده پذیرفته می شود. اثرات متئوریتیک روی سیارات ساکن میتواند سرعت خروج هوا را افزایش دهد که میتواند اکوسیستمهای اندولیتی را از بیوسفر عمیق به فضا منتقل کند. اگر اژکتا به اندازه کافی سریع و سریع می تواند توسط یک سیاره دیگری دستگیر شود. موجودات داخل سنگ ممکن است مجددا وارد شوند و به سیاره زمین برسند. این فرایندها محیط زیست فضایی را در سطح نجومی مجددا به کار می اندازد، به عنوان مثال، اکولوژیک متابولیسم: خالی از (زندگی) و تکه های اشغال شده (سیارات و قمر های بزرگ) با ماتریس ناکافی (فضا)، استعمار (تبدیل به بوسفور) و شاید رنج کشیدن. همانطور که در جمعیت های متاثر می شود، ما می توانیم پیش بینی کنیم که این پویایی های استعمار / انقراض منجر به احتمال بیشتر طول عمر باقی مانده در یک سیستم خورشیدی با شرایط مناسب می شود. این سیستم ممکن است به نام متابولیسم شناخته شود، و این دینامیک اکولوژیکی در سطح اخترشناسی، اخترشناسایی، یک شاخه علمی جدید، محیط زیست و اخترفیزیک را متصل می کند.