Strategies to enhance the performance of pigs and poultry on sorghum-based diets

سورگوم دانه ای برای مصرف توسط انسان و حیوان مورد استفاده قرار می گیرد؛ رژیم های غذایی مبتنی بر سوریه بروی جویده ها، خوک ها و مرغ پیشنهاد می شود. سورگوم در رژیم های غذایی حیوانی عمدتا به عنوان منبع انرژی وجود دارد که عمدتا از نشاسته حاصل می شود. با این حال، بهره وری از مصرف انرژی از سورگوم متغیر است و ممکن است برای تولید حیوانات مشکل ساز باشد. گرانول نشاسته با اجزای پروتئین کافیرین احاطه شده است و هر دو در ماتریکس پروتئین گلوتلین در اندوسپرم سورگوم تعبیه شده اند. تعاملات پروتئین و نشاسته در اندوسپرم سورگوم ممکن است هیدرولیز نشاسته و قابلیت دسترسی آن را محدود کند. هضم پروتئین / اسیدهای آمینه در سورگوم معمولا غلظت بیشتری از غلات غلات است. کافیرین، که پروتئین غالب پروتئین در سورگوم است، به راحتی هضم شده و در اسید آمینه اساسی، به ویژه لیزین، کمبود دارد. سورگوم شامل ترکیبات فنلی و فیتات بیشتر از سایر دانه های غلات است و هر دو فنول ها و فیتات ممکن است هضم را به طور مستقیم یا غیر مستقیم با پروتئین و نشاسته متصل کند. همانطور که در این بررسی در نظر گرفته شده است، فن آوری های مختلف پردازش خوراک برای بهبود استفاده از سورگوم در خوک ها و مرغ مورد ارزیابی قرار گرفته است. انواع مختلف سورگوم با اندوسپرم سخت، به دلیل مقاومت در برابر حشرات و عملکرد بالا، بیشتر در برنامه های پرورش دام مورد استفاده قرار می گیرند. بافت دانه سورگوم با نسبت اندوسپرم قرمز و آرد متفاوت است. میزان کاهش اندازه ذرات و یکنواختی آن بعد از سنگ زنی برای عملکرد رشد در خوک و مرغ حیاتی است. سورگوم به خصوص برای فرآیندهای هیدروترمال آسیب پذیر است که به طور قابل توجهی قابلیت هضم پپسین در پروتئین سورگوم را کاهش می دهد. بدین ترتیب، بخار پخته، بخار و اکستروژن مرطوب، که شامل گرما و رطوبت است، ممکن است منجر به تغییرات فیزیکی و شیمیایی نامطلوب در سورگوم، از جمله تشکیل پیوند دیسالفید در بدن پروتئین کافیرین شود. خشک کردن اکستروژن که در آن گرما بوسیله اصطکاک ایجاد می شود، باعث افزایش هضم نشاسته توسط نشاسته ژلاتینیزه شده و ساختار سورگوم را بدون ایجاد رطوبت از بین می برد. ترکیب عوامل کاهش دهنده با فرآیندهای هیدروترمال میتواند حلالیت و هضم پروتئین سورگوم را با هر دو اتصال جداشدن دی سولفید یا جلوگیری از تشکیل آنها افزایش دهد. افزودن آنزیم های خارجی در رژیم های خوک و طیور یک روش ثابت برای بهبود عملکرد گونه های مونو گرافی و آنزیم های تخریب کننده فیتات هستند به دلیل محتوای نسبتا زیاد فیات در سورگوم. استراتژی های اضافی شامل اشعه نیز ممکن است بالقوه برای افزایش مصرف مواد مغذی در سورگوم باشد. خوک ها و مرغ ها ممکن است با توجه به تفاوت های اساسی ساختار دستگاه گوارش و فیزیولوژی، به طور خاص به هر استراتژی پاسخ دهند، که مخصوصا برای اندازه ذرات دانه است.