The influence of antidepressants on restless legs syndrome and periodic limb movements: A systematic review

سندروم پاهای بیحس کننده معمولا با بیماری های پزشکی که با داروهای ضد افسردگی مانند افسردگی، اضطراب، فیبرومیالژیا و اختلال مزمن بی خوابی درمان می شوند، معمولا همراه است. شواهد از گزارش موارد و مطالعات مقطعی نشان می دهد که داروهای ضد افسردگی ممکن است سندرم پاهای بی قرار را تقویت یا تشدید کند و حرکات اندام های دوره ای را افزایش دهد. ما یک بررسی سیستماتیک از ادبیات را برای شناسایی و جمع آوری تمام مطالعات آینده نگر که نشانگر علائم سندرم بی قرار و / یا حرکات اندام دوره ای پس از معرفی یک ضد افسردگی بود، انجام دادیم. هجده مطالعه برای مطالعه مجاز است. داده های کنونی نشان می دهد که شروع یا تشدید سندرم پاهای بی قرار و افزایش فرکانس حرکات اندام های دوره ای ناشی از شروع یک ضد افسردگی است. در میان داروهای ضد افسردگی مختلف، میرتازاپین ممکن است با میزان بالاتری از سندرم پاهای بی قرار و حرکات اندامهای دوره ای همراه باشد. یک مطالعه کوچک از داوطلبان طبیعی نشان داد که ونلافاکسین ممکن است با افزایش نشانه های سندرم بی قرار و حرکات اندام های دوره ای همراه باشد. سرترالین، فلوکستین و آمیتریپتیلین به نظر میرسد که حرکات اندامهای دوره ای را افزایش دهند که خواب را مختل نمیکنند و بنابراین بعید به نظر بالینی قابل توجه هستند. از سوی دیگر، بوپروپیون ممکن است علائم سندرم پاهای بیقراری را کاهش دهد، حداقل در کوتاه مدت. به نظر نمی رسد حرکات دندانی دوره ای دچار تشدید شود، از جمله داروهای ضد افسردگی مانند ترازودون، نافازودون و دوکسپین. شواهد کنونی محدود شده است: طراحی مطالعه فقیر، استفاده ناکافی از پرسشنامه های استاندارد شده و جمعیت های ناهمگن مورد مطالعه برای طول متغیر زمان محدود است. تحقیقات آینده باید تلاش کنند تا این نقایص را درمان کنند.