Vocal learning: a language-relevant trait in need of a broad cross-species approach

اگر چه انسان ها در توانایی خود برای تولید گفتار و یادگیری زبان بی نظیر هستند، روش های مقایسه ای در مدل های مختلف حیوانات می توانند بر پایه های زیست شناختی ویژگی های مربوط به زبان بیفزایند. در مطالعه یادگیری صوتی، یک ویژگی بسیار مهم برای زبان گفتاری، پرندگان گذرنشین شده اند مدل های غالب، پیشرفت قابل توجهی در درک نوروفیزیولوژی و ژنتیک یادگیری آوازی، گرچه تنها به دور از ارتباط با انسان است. تا به امروز شواهد پراکندهای وجود دارد که نزدیکترین بستگان ما، اولیای غیر انسانی توانایی یادگیری صداهای جدید را دارند. با این حال تعدادی از پستانداران دیگر ظرفیت یادگیری آوازی مانند بعضی از سیاتا، ریشخند، فیل ها و خفاش ها را نشان داده اند و پیش بینی می کنیم که با مطالعه بیشتر، گونه های بیشتری به عضویت این باشگاه (در حال حاضر) برسند. یک مقایسه گسترده و متقابل بین یادگیری صوتی، همراه با توجه دقیق به اجزای اصلی این ویژگی، برای تعیین اینکه چگونه گفتار و گفتار انسانی بطور زیستی کدگذاری شده است و چگونه آن را تکامل یافته، حیاتی است. ما تاکید بر نیاز به جمع آوری گونه های امیدوار کننده ای که تا کنون از بین رفته اند یا نادیده گرفته شده اند. این به این معنی نیست که مطالعات کمتری در پرندههای پرنده یا شکار گنجینههای نامتعارف داشته باشد، بلکه تجدید نظر برای مقایسه ساختار یافته در میان انواع گونهها، با توجه به روابط فیلوژنتیکی، محدودیتهای محیطی و مورفولوژیکی، عوامل توسعه و اجتماعی و زمینههای نوروژنتیک . در اینجا، ما یک رویکرد مقایسه ای را که اهمیت مطالعه یادگیری آوازی در طیف وسیعی از گونه های مدل را برجسته می کنیم، ترویج می دهیم و یک چارچوب مشترک برای مطالعات متقابل تطبیقی ​​هدف را برای روشن کردن زیست شناسی و تکامل یادگیری صوتی توصیف می کنیم.