The neuroscience of empathy

در پنجاه سال پس از اولین اشاره به همدلی در ادبیات عصبشناسی، دستاوردهای قابل توجهی در درک مبانی عصبی همدلی ایجاد شده است. روندهای همگرایی شواهد از مدل های مبتنی بر شباهت مبتنی بر همدلی پشتیبانی می کنند، به طوری که، به عنوان مثال، همدلی برای درد استخدام شبکه های درگیر در تجربه دست اول درد است. به همین ترتیب، همدلی برای دیگر حالت های حساس و عاطفی متمایز (مثلا لذت لمسی، ترس)، شبکه هایی را که در تجربه ی اولی از این ایالت ها دخیل هستند، در بر می گیرد. چنین شبیه سازی همدلی برای انسان ها منحصر به فرد نیست، اما می تواند در بین گونه های اجتماعی مشاهده شود. هر دو همدلی احساسی و ذهنی (همدلی شناختی) ممکن است موجب نگرانی یا دلسوزی همپیشگی شوند، یک متغیر نتیجه ای که علاقه خاصی به محققان و متخصصان دارد. اگر چه افراد در ظرفیت های همدلی اولیه و وابستگی خود، توانایی همدلی و نگرانی را می توان با متغیرهای بین فردی و متنی و با آموزش تعویض نمود.