Opening design and innovation processes in agriculture: Insights from design and management sciences and future directions

تحقیقات نشان داده است که نیاز فوری به تجدید ساختار سازمانی سازمان کشاورزی است و رویکردهای باز، غیر متمرکز، متنی و مشارکتی برای طراحی و نوآوری را ترویج می کند. در حالی که مفاهیم طراحی مشترک و نوآوری نوآوری مورد استفاده در کشاورزی شبیه به ویژگی های نوآوری باز است، آنها می توانند از طریق نوآوری در حال باز شدن خود از طریق متقابل رشد با مطالعات مدیریت، علم طراحی، مطالعات علم و فناوری و مطالعات سازمانی بهره مند شوند. این موضوع ویژه، جریانهای مختلف تحقیقاتی را ارائه می دهد که چشم انداز های جدیدی را در زمینه طراحی همکاری و نوآوری در زمینه کشاورزی، از جمله روش ها، ابزارها و سازمان ها به ارمغان می آورد. این تجربیات تجربی و پیشرفت های نظری را برای رسیدگی به مسائل مختلف (به عنوان مثال، اکوسیستم های نوآوری، مدیریت طراحی جمعی، روش های طراحی مشارکتی، ابزارهای تجزیه و تحلیل سیستم و رهبری شبکه) مقایسه می کنند که نور جدیدی را در مورد طراحی همکاری و نوآوری در زمینه پشتیبانی از کشاورزی پایدار و به طور گسترده تر به سوی تنوع سیستم های غذایی و یک اقتصاددان دایره ای تبدیل می شود. این مقدماتی مقدمه بینش و تفکیک از این سه جهت برای تحقیقات و عملیات آینده در طراحی و نوآوری کشاورزی ارائه می دهد: 1) باز کردن بیشتر طرح ها و تکنیک های نوآوری و ابزارهای بهتر برای بیان دیدگاه های بصری، شنوایی، لمسی و بویایی در طرح های در حال تکامل و آنچه آنها کاربران را در اختیار دارند 2) گسترش شبکه های نوآورانه با توجه به ایجاد و تحریک نیش های یکپارچه ای که می تواند به انتقال گذار پایداری کمک کند، که همچنین نیاز به مدیران شبکه ایجاد یک موضع انعطاف پذیر از اعضای شبکه و آگاهی گسترده تر از ساختارهای قدرت در سیستم های کشاورزی، بخش و پارادایمیسم دارد؛ و 3) باز کردن دامنه بازیگران نوآوری برای شامل عوامل غیر انسانی برای حسابداری بهتر برای آژانس مواد و محیط زیست.