Host-pathogen dynamics under sterilizing pathogens and fecundity-longevity trade-off in hosts

بیماری های عفونی برای تنظیم دینامیک جمعیت، نظری است که بر اساس استفاده از پاتوژن ها به عنوان عوامل کنترل کننده ی جمعیت ناخواسته، پایه گذاری می شود. غالبا به جای پاتوژن های کشنده ای، استریلیزاسیون پیشنهاد می شود تا از رنج غیر ضروری میزبان آلوده جلوگیری شود. تا همین اواخر، مدل هایی که برای ارزیابی احتمال پذیری پاتوژن ها به عنوان عوامل کنترل آفات بالقوه استفاده نمی شد، امکان نداشتن کاهش باروری افراد آلوده ممکن است صرفه جویی در مصرف انرژی خود را در زمینه تولید مثل حفظ کنند و در نتیجه طول عمر آنها نسبت به افراد حساس افزایش یابد. در اینجا، ما یک مدل از تعامل میزبان-پاتوژن را ایجاد می کنیم که بر این ایده استوار است. ما یک مدل برای انواع توابع انتقال عفونت را تجزیه و تحلیل می کنیم که نشان می دهد که اثر غیر مستقیم پاتوژنهای استریلیزاسیون بر مرگ و میر میزبان های آلوده، که به وسیله یک بار سازگاری با باروری، طولانی مدت می شود، می تواند باعث ایجاد میزبان در تعادل اندمیک شود، هیچ اثر پاتوژن بر مرگ و میر میزبان ندارد. از سوی دیگر، نتیجه متضاد هنگامی رخ می دهد که ترکیب باروری-طول عمر انقباض یا زمانی که میزان کاهش تولید باروری توسط پاتوژن به اندازه کافی بالا باشد، رخ می دهد. این به احتمال میرود که استفاده از پاتوژنهای استریلیزاسیون به عنوان عامل کنترل آفات واقعا کمتر از آنچه که قبلا تصور می شد، موثر باشد، بیشتر از آن چیزی است که ما نیز پیشنهاد می کنیم که اگر انتخاب جنسیت بر روی گونه میزبان عمل می کند، وجود پاتوژن های استریلیزاسیون حتی می تواند تراکم میزبان را افزایش دهد بالاتر از سطح بدون عفونت.