The paths of mortality: How understanding the biology of aging can help explain systems behavior of single cells

پیری یک جنبه اساسی زندگی است، با این حال، یکی از دلهره آورترین هاست. در سلول های فردی، پیری منجر به کاهش پیشرفتی می شود که بر تمام اندام ها تاثیر می گذارد و توانایی سلول را برای حفظ هوموتازیست کاهش می دهد. با توجه به ماهیت متصل شده سیستم های سلولی، شکست حتی یک ارگانلال می تواند اثرات آبشار را داشته باشد. ما فقط شروع به درک تغییرات فیزیولوژیکی چشمگیر که در طول پیری رخ می دهد. از آنجایی که بیشتر تحقیقات پیرامون بر پویایی جمعیت و یا تفاوت میان جمعیت های وحشی و جهش متمرکز شده است، رفتار تک سلولی تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. یک سوال باز است که آیا سلول های پیری با توالی قابل پیش بینی تغییرات فیزیولوژیکی تعریف می شوند یا اینکه آیا آنها در مسیر مسیر انقباض پیری تعریف می شوند یا اینکه هر کدام از آنها در ابتدا شکست می خورد. آیا می توان بهترین سن را با یک چرخه سلولی مانند مدل با حالت کلیشه ای که تمام سلول ها از آن عبور می کنند یا یک منظر وادینگتون با مسیرهای واگرا مشخص می کنند، مشخص کنند؟ در اینجا، ما در حال کار بر روی درک وضعیت های فیزیولوژیکی در حال تغییر سلول های پیرامون هستیم، چرا که بر سیستم ها و زیست شناسان مصنوعی تأثیر می گذارد و اینکه چگونه جامعه سیستم می تواند به طور قابل توجهی در مطالعه پیری کمک کند.