A model to support the public administration decisions for the investments selection on historic buildings

ساختمان های تاریخی می توانند به عنوان وسیله ای برای رشد یک قلمرو در ارتباط با ارزش تاریخی و هنری، توانایی توصیف محیط ها و مناظر شهری، روستایی و طبیعی و بر اساس علاقه های تاریخی و مستند، تبدیل شوند. این در اقدامات قانونی متعددی است که با برنامه ریزی شهری در سطح بین المللی تأیید می شود. با این حال، اغلب اوقات مداخلات مربوط به میراث معماری تاریخی معماری به منطق پاسخ نمی دهند که بتواند به طور همزمان حفاظت و ارزش گذاری را تضمین کند. این مشکل زمانی که فرآیند تصمیم گیری توسط مدل های منطقی عمل می شود که می تواند تاثیرات بسیاری از سرمایه گذاری را که نه تنها مالی، بلکه همچنین ماهیت اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی نیز داشته باشد، تقویت می شود. تحقیقات عملیاتی، به ویژه برنامه نویسی خطی گسسته با تجزیه و تحلیل چند متغیری، می تواند از تعریف مدل های سودمند برای انتخاب سرمایه گذاری در ساختمان های تاریخی پشتیبانی کند. در نظر گرفته شده برای مقامات دولتی که خواستار انتخاب پروژه هایی هستند که باید تأمین مالی شوند، مدل تعریف شده و آزمایش شده در کار حاضر می تواند به راحتی به مورد تخصیص منابع توسط سرمایه گذاران خصوصی نیز اقتباس شود. استفاده از مدل به یک مورد خاص در مورد تعریف نمونه کارها برای ارزش گذاری ساختمان ها از ارزش تاریخی معماری در یک شهرداری از جنوب ایتالیا، پتانسیل ابزار در تجزیه و تحلیل را تایید می کند.