دانلود مقالات ISI درباره حلزون گوش + ترجمه فارسی

حلزون گوش(به انگلیسی: Cochlea) بخشی از سامانه شنوایی در گوش درونی است. این بخش عبارت است از حفره‌ای حلزونی–شکل در هزارتوی استخوانی که در انسان‌ها ۲٫۵ دور به دور محور خود می‌چرخد. بخش مهمی از حلزون گوش را اندام کورتی تشکیل می‌دهد که حسگر شنوایی به شمار می‌رود. این اندام به موازات بخشی که چنبره‌های مایع درون حلزون گوش را از هم جدا می‌کند، پیش می‌رود. دستگاه حلزون شنوایی به طور مستقیم عصب شنوایی را تحریک می کند و به اشخاصی که ناشنوایی شدیدی دارند اجازه می دهد که اصوات را دریافت کنند. گوش انسان از سه بخش تشکیل شده است که نقش حیاتی در شنیدن ایفا می کنند: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. اصوات توسط مجرای گوش خارجی وارد شده و سبب لرزش پرده گوش می گردند. سه استخوان کوچک در گوش میانی این لرزش را از پرده گوش به بخش حلزونی گوش در گوش داخلی هدایت می کنند. هر گونه اشکال در این هدایت، سبب کاهش شنوایی می گردد. وقتی سه استخوان کوچک حرکت می کنند، ‌امواجی در مایع مجرای حلزونی به وجود می آورند و این امواج بیش از 16000 سلول ظریف شنوایی (سلول های مویی) را تحریک می کنند. حرکت این سلول های مویی، باعث تولید یک جریان الکتریکی در عصب شنوایی می شود. این جریان از طریق سیستم عصبی تا مناطق شنوایی مغز رسیده و در آنجا به شکل صوت شناخته می شود. در طول حلزون،‌ سه مجرا یا نردبان در کنار هم قرار دارند. این مجاری عبارتند از نردبان دهلیزی، نردبان میانی و نردبان صماخی. این مجراها (یا نردبان ها) به وسیله غشا از هم جدا می شوند. در داخل حلزون اجسامی به نام جسم کرتی قرار دارد که حاوی گیرنده های حس شنوایی است و خروجی این بخش،‌ قسمت شنوایی عصب شنوایی تعادلی (زوج عصب) را تشکیل می دهد. در داخل حلزون گوش اجسامی به نام جسم کرتی قرار دارد که حاوی گیرنده های حس شنوایی است و خروجی این بخش،‌ قسمت شنوایی عصب شنوایی تعادلی (زوج عصب) را تشکیل می دهد. در زیر مجاری نیم حلقوی، حلزون گوش (Limacon) قرار گرفته که حفره‌ای پیچیده به شکل حلزون است و بوسیله دریچه بیضی به گوش میانی مربوط می‌شود. تعداد حلقه‌های این مارپیچ ۲٫۵، طولش ۳۸ میلیمتر و قطر قاعده آن در حدود ۳٫۳ میلیمتر است. حلزون گوش از مایعی پر شده و بوسیله دو پنجره بوسیله غشای مسدود به صندوق تمپان ارتباط دارد. یکی پنجره بیضی که ارتعاشات را دریافت می‌کند و دیگری پنجره گرد بوده و عمل آن این است که به مایعی که در حلزون گوش قرار دارد، امکان ارتعاش می‌دهد. در وسط حلزون مجرای حلزون گوش قرار دارد که به ساکول معروف است. حفره حلزون گوش بوسیله جدار طولی به نام غشا بازیلر به دو قسمت تقسیم می‌شود.