دانلود مقالات ISI درباره لرزش اساسی، ترمور اسنشیال + ترجمه فارسی

لرزش اساسیEssential tremor یک اختلال سیستم عصبی است که باعث لرزش ریتمیک می‌شود. لرزش اساسی ممکن‌است بر هر‌قسمتی از بدن تأثیر بگذارد، اما لرزش اغلب در دست‌ها رخ‌می‌دهد (به‌ویژه هنگامی‌که فرد سعی‌ می‌کند کارهای ساده مانند نوشیدن آب از لیوان، گره‌زدن بند‌کفش، نوشتن و یا اصلاح انجام‌دهد). لرزش اساسی ممکن‌است بر سر، صدا، بازوها و پاها نیز تأثیر بگذارد. اگرچه لرزش اساسی معمولاً وضعیت خطرناکی نیست، با‌گذشت‌زمان ممکن‌است در برخی از افراد بدتر شود. لرزش اساسی ثانوی به بیماریهای دیگر نیست، اگرچه گاهی اوقات با بیماری پارکینسون اشتباه گرفته می‌شود. لرزش اساسی ممکن‌است در هرسنی رخ‌دهد اما بیشتر در افراد بالای 40‌سال اتفاق می‌افتد. نشانه‌ها و علائم لرزش اساسی: 1- به‌تدریج شروع می‌شود. 2- همگام با حرکت بدتر می‌شود. 3- معمولا اول در دست‌ها بروز می‌کند و یک یا هر دو را تحت تاثیر قرار می‌دهد. 4- می‌تواند شامل تکان “بله، بله” و یا “نه، نه” باشد، یعنی حرکت بالا-پایین یا چپ-راست سر. 5- ممکن است در اثر استرس عاطفی، خستگی، کافئین، دماهای خیلی بالا یا پایین تشدید شود. عوامل خطر شناخته‌شده برای لرزش اساسی عبارتند از: جهش ژنتیکی. گوناگونی وراثتی لرزش اساسی (رعشه خویشاوندی) یک اختلال اتوزوم غالب است. برای انتقال این ناراحتی به نسل بعد فقط کافی است یکی از والدین دارای ژنی معیوب باشد. اگر پدر یا مادری با نوعی جهش ژنتیکی برای لرزش اساسی داشته باشید، از احتمال ۵۰ درصدی ابتلا به این اختلال برخوردار هستید. سن: لرزش اساسی در هر سنی رخ می‌دهد، اما در افراد ۴۰ ساله و بالاتر شایع‌تر است. در همه حال داروهای تسکین دهنده مثل کلونازپام و پریمیدین و پروپرانولول بطور نسبی لرزش را تسکین میدهد. اقدامات جراحی با هدف تخریب قسمتی از تالاموس ( تالاموتومی ) با عوارض جانبی همراه است، استفاده از روش تعبیه الکترود محرک عمقی مغز نیز با اشکالات متعدد از جمله عفونت محل الکترود و اختلال عمل سیم و مشکل تعویض باطری مواجه است. بنا به گزارش منتشره در شماره 24 اوت 20016 مجله نیوانگلند استفاده از اولتراسون با هدایت MRI، و تخریب نسبی تالاموس برای کنترل لرزش شدید و مقاوم به درمان در تعدادی بیمار با موفقیت بعمل آمده، در بیماران عمل شده با این روش غیر تهاجمی کاهش لرزش در ابتدای عمل در حدود 50% و در پیگیری دو تا سه ساله با بهبودی حدود 70% همراه بوده،عوارض قابل ملاحظه از این روش مشاهده نشده است. به لحاظ کم شدن اثر مفید عمل با گذشت زمان طولانی تر، تجربه بیشتر برای اصلاح روش عمل و کنترل درمان ضرورت دارد.