دانلود مقالات ISI درباره گیرنده‌های جفت‌شونده با پروتئین جی + ترجمه فارسی

گیرنده‌های جفت‌شونده با پروتئین جی (انگلیسی: G protein–coupled receptor) یا (GPCRs) گروه بزرگی از گیرنده‌های پروتئینی هستند که در سطح خارجی غشای سلول‌ها قرار دارند و پس از اتصال با لیگاند خود (مانند آدنوزین، اپیوم یا آدرنالین) تغییر شکل داده و فعال می‌شوند. برای مدتهای مدید چگونگی احساس محیط اطراف توسط سلولها به شکل یک معما باقی مانده بود. دانشمندان می‌دانستند که هورمونهایی مانند آدرنالین از تاثیرات قدرتمندی مانند افزایش فشار خون و سرعت بحشیدن به ضربان قلب برخوردارند. آنها بر این تصور بودند که سطوح سلولی شامل گیرنده‌هایی برای این هورمونها است. اما اینکه این گیرنده‌ها دقیقا از چه تشکیل شده بودند و چگونگی کارکردها بخش اعظمی از کوششهای قرن بیستم را به خود اختصاص داده بود. لفکوویتز در سال 1968 از رادیواکتیو برای پیگیری گیرنده‌های سلولی استفاده کرد. وی یک ایزوتوپ ید را به چندین هورمون متصل کرده و توسط تابش توانست چندین گیرنده از جمله گیرنده آدرنالین موسوم به آدرنرژیک را شناسایی کند. تیم تحقیقاتی وی این گیرنده‌ها را از جایگاههای پنهان آنها در دیوار سلول استخراج کرده و درک اولیه‌ای را از چگونگی کارکرد آن به دست آوردند. کوبیلکا در دهه 1980 گام بعدی را برای این کشف برداشت. وی به تلاش برای جدا کردن ژن رمزگذاری گیرنده آدرنرژیک از ژنوم عظیم انسان پرداخت. محققان با بررسی این ژن دریافتند که شباهت بسیاری میان آن و گیرنده نور در چشم انسان وجود دارد و موفق به شناسایی خانواده بزرگ این گیرنده‌های مشابه با کارکرد یکسان در بدن شدند. امروزه این گیرنده‌ها به عنوان گیرنده همراه جی پروتئین شناخته شده که حدود هزار کد ژنتیکی برای چنین گیرنده‌هایی مانند برای نور، طعم، عطر، آدرنالین، هیستامین، دوپامین و سروتونین وجود دارد. حدود نیمی از داروها تاثیر خود را از طریق این گیرنده‌ها به دست می‌آورند. پروتئین جی می‌تواند گوانوزین تری فسفات (GTP) را به گوانوزین دی‌فسفات (GDP) تبدیل کند؛ گوانوزین دی‌فسفات زنجیره‌ای از واکنش‌ها را آغاز می‌کند، نتیجه نهایی، ورارسانی پیام‌های مختلف به داخل سلول و ایجاد تغییراتی در عملکرد آن است. گیرنده‌های جفت‌شونده با پروتئین جی از دو مسیر اصلی برای ورارسانی پیام استفاده می‌کنند: مسیر وابسته به cAMP و مسیر فسفاتیدیل اینوزیتول