دانلود مقالات ISI درباره استخراج با لوله جاذب متحرک + ترجمه فارسی

تکنیک استخراج با لوله جاذب متحرک به عنوان یک تکنیک تهیه و آماده سازی نمونه بدون حلال است بصورت استخراج جذبی. در استخراج جذبی آنالیت ها از ماتریکس به داخل یک فاز مایع غیر قابل حل استخراج می شوند. یک فاز استخراجی مرسوم پلی دی متیل سیلوکسان(PDMS) می باشد. جاذب های معدنی از این رو که برهمکنش های قوی و محکمی با به تله افتاده ها برقرار می کنند شرایط واجذب را مشکل و با دردسر همراه می سازند. جاذب های آلی مثل TENAX هم به خاطر فعالیت کاتالیستی شان سبب تغییر ماهیت گونه های ناپایدار شیمیایی می شوند. PDMS فاز ساکن مشهوری در GC می باشد، که پایداری گرمایی داشته و می تواند در دامنه ی وسیع دمایی (220-320 ) به کار گرفته شود و خصوصیات نفوذی خوبی دارد. تکنیک استخراج با لوله جاذب متحرک در سال ۱۹۹۹ توسط گروه پت ساندرا و برای برطرف کردن برخی محدودیت های تکنیک های موجود به ویژه برای بهبود بازیافت آنالیت هایی با فراریت متوسط تا بالا ابداع شد. مزایا: ۱- این روش سریعتر از تکنیک های مرسوم می باشد. ۲- حذف مراحل آماده سازی نمونه از لحاظ زمان، هزینه و حلال ها از مهمترین مزایا است. ۳- حساسیت بیشتر از ۱۰۰۰ بار نسبت به SPME دارا است. ۴- محدودیت های بسیار کمتر در تعیین ترکیبات دارد. ۵- تکرارپذیری بالایی دارد. ۶- استفاده چندین بار از ستونها امکان پذیر است. ۷- استخراج چندین نمونه به طور همزمان صورت می گیرد. ۸- کمی، با دامنه خطی وسیع است. ۹- انجام آنالیزهای واجذب حرارتی و کروماتوگرافی گازی به صورت اتوماتیک. ۱۰- بازیافت آنالیت ها قابل پیش بینی است.