A novel approach for estimating groundwater use by plants in rock-dominated habitats

استفاده از آب گیاهی جزء مهمی در عملکرد منطقه بحرانی زمین است و می توان از طریق تجزیه ترکیب ایزوتوپ آب زایلل به سهمیه های بارندگی ذخیره شده در لایه های خاکی کم عمق و زیرزمینی عمیق تر مورد بررسی قرار گرفت. روش معمول برای برآورد استفاده متناسب از آب های زیرزمینی توسط گیاهان، نمونه گیری ایزوتوپ خاک و آب های زیرزمینی است و بهترین ضرایب مخلوط را از همه منابع بالقوه تعیین می کند. در اینجا ما روش جدیدی را برای دستیابی به هدف مشابه بدون نمونه برداری از آب خاک پیشنهاد می کنیم و آزمایش می کنیم. این روش بر اساس تجزیه و تحلیل تغییرات در نسبت ایزوتوپ آب ساکن چندین نفر از اعضای جامعه و نسبت ایزوتوپ شناخته شده آب های زیرزمینی به "مثلث" نسبت ایزوتوپ ناشناخته آب باران ذخیره شده است. با استفاده از یک مدل تعادل آب ساده، پارامتر شده به منظور تولید مناسب ترین نسبت بین نسبت ایزوتوپ آب واقعی و تخمین زده شده، ما تنوع فصلی در حجم و مقدار ایزوتوپ ذخیره آب باران و همچنین نسبت آب به استفاده از آبهای زیرزمینی گونه را شبیه سازی کردیم. این روش به 8 گونه گیاهی چوب کاشته شده بر روی دو گونه کاشت سنگی در کارست جنوبی چین اعمال شده است. برآورد متوسط ​​استفاده از آبهای زیرزمینی در طول دو فصل بین 14 تا 62 درصد متغیر بود و وابسته به سایت بود. برای اکثر گونه ها، استفاده از آب های زیرزمینی به دلیل تخمین مقدار ذخیره شده باران ذخیره شده کاهش یافته است. دو گونه با بیشترین میزان استفاده از آبهای زیرزمینی درختان بلندتر، با برگهای شفاف یا نیمه با تراکم چوب پایین تر بودند. در حالی که روش جدید از ناتوانی در نمونه گیری از آب ذخیره شده در خروجی های سنگی الهام گرفته شده است، ممکن است در هر محیطی که تغییرات فضایی ترکیبات ایزوتوپ آب خاک، مانع تعیین برآوردهای متوسط ​​استفاده از آبهای زیرزمینی است، استفاده گستردهتری داشته باشد. اتخاذ وسیع تر این روش یا روش معادل آن، مطالعات منطقه بحرانی زمین را بسیار بهبود می بخشد.