Antidepressants act directly on astrocytes: Evidences and functional consequences

مطالعات هیستوپاتولوژیک پس از مرگ گزارش می دهند که تعداد سلول های گلیال در مناطق مختلف متخلخل مبتلا به افسردگی گزارش شده است و این بدان معنی است که از دست دادن گلیال همراه با عملکرد غیر طبیعی می تواند به پاتوفیزیولوژی اختلالات خلقی کمک کند. استروسیتها به عنوان نوع سلولی فراوان در مغز شناخته شده و به خاطر عملکرد آنها در خانه شناخته می شوند، اما به گفته تحولات اخیر، آنها همچنین تنظیم کننده های پویا سیناپتوزی، قدرت سیناپسی و ثبات هستند و آنها کنترل نوروژنز بالغ هیپوکامپ را کنترل می کنند. هدف اصلی این بررسی خلاصه ای از شواهد تجربی فراوان است که نشان می دهد درمان های ضد افسردگی تاثیر زیادی بر آستروسیت ها دارند. داروهای ضد افسردگی فیزیولوژی، مورفولوژی و با تأثیر گلیوژنز را تغییر می دهند و احتمالا حتی تعداد سلول های گلیال را تنظیم می کنند. داروهای ضد افسردگی مسیرهای سیگنالینگ داخل سلولی را تحت تاثیر قرار می دهند و بیان ژن آستروسیت ها، و همچنین بیان گیرنده ها و انتشار عوامل مختلف تنفسی. ما همچنین عواقب عملکرد بالقوه این تغییرات را بر گلوتامات و هوموستاز گلوکز و ارتباطات سیناپسی بین نورون ها ارزیابی می کنیم. در اینجا فرضیه ای مطرح می شود که درمان ضد افسردگی نه تنها نورون ها را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه باعث فعال شدن آستروسیت ها می شود که آنها را قادر می سازد تا توابع خاصی را ایجاد کنند که منجر به فعال شدن انعطاف پذیری قشر می شود و می تواند منجر به تعدیل شبکه های عصبی غیر طبیعی شود. ما در اینجا استدلال می کنیم که این تغییرات آستروستیستی احتمالا به تأثیرات درمانی درمان های ضد افسردگی در حال حاضر کمک می کند و درک بهتر این فرآیندهای سلولی و مولکولی می تواند به ما در شناسایی اهداف جدید برای توسعه داروهای ضد افسردگی کمک کند.