Measuring temporal variation of location-based accessibility using space-time utility perspective

معیارهای دسترسی معمول مبتنی بر موقعیت مکانی استاتیک هستند و نمی توانند نوسانات دسترسی را در زمان های مختلف روز نشان دهند. برای پر کردن این شکاف، این مطالعه پیشنهاد می دهد که اندازه گیری های فضایی-زمان مبتنی بر مکان به منظور تطبیق تنوع زمانی در دسترس بودن مبتنی بر مکان ارائه شده است. با استفاده از چشم انداز ابزار فضا-زمان، دسترسی به یک مکان به عنوان فضای زمان ابزار ارائه شده توسط مجموعه ای از امکانات قابل دسترس از محل در نظر گرفته شده است. رفتار انتخابی افراد در بین گزینه های مختلف به صراحت در نظر گرفته شده است. تابع جذابیت وابسته به زمان وابسته به زمان است که برای نشان دادن تنوع زمانی از نیازهای افراد برای انجام فعالیت در یک مرکز خاص معرفی شده است. تابع معرفی شده به صورت دو جزء تشکیل شده است: یک جزء غیرمستقیم که نشان دهنده رضایت فردی است که حاصل فعالیت شرکت در تسهیلات است و یک مولفه متغیر متفاوت که بیانگر شدت پویایی افراد برای انجام نوع خاصی از فعالیت ها در زمان های مختلف است. برای نشان دادن کاربرد این اقدامات پیشنهادی، مطالعه موردی جامع در ووهان چین انجام شده است. نتایج مطالعات نشان می دهد که اقدامات پیشنهادی می تواند به تناسب تغییرات زمانی در دسترس بودن، به دلیل پویایی هر دو از شرایط ترافیک و شدت افراد در فعالیت های انجام شده در زمان های مختلف، را نشان دهد. اقدامات پیشنهادی، از لحاظ اطلاعات تسهیلات غنی، نیاز به سطح متوسط ​​دارند. و بسیاری از این اطلاعات را می توان از برنامه های کاربردی رسانه های اجتماعی استخراج کرد.