Potential of forest thinning to mitigate drought stress: A meta-analysis

فراوانی فراوانی تابستان های بسیار خشک و گرم در برخی مناطق بر نیاز به رویکردهای جنگلداری برای افزایش تحمل به خشکی جنگل های موجود در کوتاه مدت تاکید می کند، قبل از اینکه سازگاری طولانی مدت با تغییرات گونه ای امکان پذیر باشد. هدف از این متاآنالیز، ارزیابی پتانسیل نازک شدن برای بهبود عملکرد درختان در طی و پس از خشکسالی بود. ما از 23 آزمایش استفاده کردیم که تنشهای مختلف نشتی را شامل کنترل کنترل نشده و متمرکز بر متغیرهای پاسخ: رشد شعاعی، ایزوتوپهای کربن و اکسپرسیون در حلقه های درختی و پتانسیل آب برگ قبل از صبح. ما دریافتیم که اثرات نازک شدن بر پاسخ رشد به خشکسالی بین صفحات گسترده و مخروطی ها متفاوت است، اگر چه این یافته ها تنها بر روی مطالعات اندکی در جنگل های گسترده انجام می شود. تننینگ به کاهش میزان رشد در خشکسالی در صفحات گسترده کمک می کند، به احتمال زیاد از طریق افزایش قابلیت دسترسی آب خاک. در مقابل، در مخروط ها، در تمام تیمارها، کاهش رشد و افزایش بهره وری مصرف آب در مقایسه با کاهش خشکسالی مشاهده شد، اما کاهش تنش پس از خشکسالی و انعطاف پذیری رشد شعاعی بهبود یافت. نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان می دهد که مزایای کاهش متوسط ​​و سنگین عملکرد رشد بعد از خشکسالی (بهبود و انعطاف پذیری) با گذشت زمان از زمان آخرین مداخله کاهش می یابد. علاوه بر این، مقاومت به رشد در طول خشکسالی با سن استقراری کوچکتر می شود در حالیکه نرخ رشد پس از خشکسالی با توجه به درمان افزایش یافته است. کاهش شدید، اما نه متوسط، موجب جلوگیری از کاهش شدید رشد در میان سالها در برابر خشکسالی شد. برای هر دو مخزن بسته و بسیار باز، عملکرد رشد در طی خشکسالی با افزایش فرسایش خاک بهبود یافته است، اما برای رشد و تسریع رشد گیاه مشابه، پس از خشکسالی با افزایش فرسایش خاک کاهش می یابد. این سنتز آزمایشات از یک محدوده وسیع جغرافیایی نشان داده است که نازک شدن، به ویژه سقوط سنگین، یک رویکرد مناسب برای بهبود پاسخ رشد درختان باقیمانده به خشکسالی در هر دو تیرچه و ورق است، اما فرآیندهای اساسی متفاوت و مورد نیاز است.