The effect of trauma on Neanderthal culture: A mathematical analysis

ضایعات ضایعه معمولا در باقی مانده اسکلت باستان مشاهده می شود. از زمانی که تکنولوژی پزشکی باستانی نابالغ بود، افراد شدیدا آسیب دیده ممکن است از توانایی فیزیکی برای مهارت های فرهنگی که نیاز به حرکات بدنی پیچیده ای دارند، از دست بدهند. من یک مدل ریاضی برای تجزیه و تحلیل اثر تروما در انتقال فرهنگی و استفاده از آن به فرهنگ نئاندرتال با استفاده از داده های فسیلی نئاندرتال است. از داده ها تخمین زده می شود که نسبت افراد بالغ که دچار آسیب های آسیب دیده قبل از مرگ بودند، تقریبا 0.79-0.94 بود که در آنها 0.5-0.72 شدیدا آسیب دیده و 0.13-0.19 قبل از بزرگسالی زخمی شدند. فرض بر این است که هر فرد شدیدا آسیب دیده و یک چهارم تا نیمی دیگر از افراد آسیب دیده ظرفیت مهارت فرهنگی را می بخشد که نیاز به کنترل پیچیده ای از بخش آسیب دیده را از دست می دهد، تخمین می زنم که اگر اندام فوقانی با مهارت فرهنگی مرتبط باشد، هر فرد مجبور بود که در طول بزرگسالی حداقل 5/1 تا 2/6 فرد را برای حفظ مهارت در جامعه نئاندرتال ارتباط برقرار کند و اگر یک بدن کامل همراه باشد، حداقل 3/1 تا 5/1 افراد لازم بود. اگر انتقال فرهنگی بین کارشناسان و تازه کارها نادرست باشد یا اگر مهارت های فرکانس پایین به راحتی از نظر جمعیت به علت ریزش تصادفی از بین رفته باشد، افراد قابل انتقال بیشتر ضروری هستند. از آنجایی که حجم جامعه نئاندرتال ها بسیار کوچک بود، خطر بالای آسیب آنها ممکن است گسترش مهارتهای فنی فرهنگی سخت در جامعه را مهار کند. در هنگام مطالعه فرهنگ نئاندرتال و جایگزینی نئاندرتال ها توسط انسان های مدرن، مهم است که این مهار را در نظر بگیریم.