Biosphere reserves: Attributes for success

ذخایر بیوسفر که تحت برنامه یونسکو و برنامه بیوسفر ایجاد شده است، هدف هماهنگ سازی حفاظت از تنوع زیستی و توسعه پایدار است. نگرانی نسبت به اینکه شبکه رزرو برای این ایده زندگی می کرد، منجر به توسعه یک استراتژی جدید در سال 1995 (استراتژی سویل) برای افزایش عملکرد شبکه ای از ذخایر شد. به عنوان بخشی از این استراتژی، ارزیابی اثربخشی مدیریت شبکه ذخیره ذخایر بیوسفر به شمار می رود. نظر کارشناسان از طریق یک فرآیند دلفی برای شناسایی ذخایر موفقیتآمیز و کمتر موفق، و بررسی عوامل مشترک بر موفقیت یا شکست، جمعآوری شد. نهصد ذخایر بوسفروش از جمله 60 موفق و 30 ذخایر موفق کمتر در 42 کشور در سراسر پنج منطقه مناطق انسان و منطقه بیوسفر مشخص شده است. بیشترین سایت های موفق، نسل بعد از سویا هستند، در حالی که اکثر سایت های ناموفق قبل از سوییل هستند که به عنوان پارک های ملی اداره می شوند و اصلا اصلاح نشده اند تا ویژگی هایی را که برای تعریف ذخایر بیوسفر وجود دارد، اصلاح کنند. مشارکت و همکاری متقابل، حکومتداری، مالی و منابع، مدیریت و آگاهی و ارتباطات، عوامل تاثیرگذار در موفقیت یا شکست در ذخایر بیوسفر هستند. برای موفقیت، مفهوم ذخیره ذخایر بیوسفر باید به وضوح از طریق پهنه بندی چشم انداز به کار گرفته شود. ذخایر تعیین شده پس از آن نیاز به یک سیستم مدیریت با مدیریت جامع جامع، مشارکت و همکاری قوی، تخصیص منابع مالی مناسب و منابع انسانی و مدیریت و پیاده سازی پایدار و مسئول. همه چیز واضح است، اما بدون تعهد به مفهوم رزرو ذخایر بیوسفر توسط مقامات حکومتی دشوار است.