Sludge disintegration

در این مطالعه، یک مدل از یک فرآیند لجن فعال در ارتباط با واحد تجزیه لجن مورد بررسی قرار گرفته است. ما یک مدل از واحد تجزیه لجن را که در آن فرآیندهای تجزیه با سرعت محدود اتفاق می افتد تشکیل می دهیم. سپس ما یک حد آستانه مناسب برای به دست آوردن یک مدل که در آن این فرآیند به سرعت بی نهایت رخ می دهد. ما از مدل محدود کننده ما استفاده می کنیم تا نشان دهد که یک مدل پیشنهادی بی نهایت پیشنهاد نشده اشتباه فرموله شده است. هدف اصلی ما این است که بررسی کنیم که چگونه میزان تجزیه در واحد تجزیه لجن شکل گیری لجن در راکتور را تحت تاثیر قرار می دهد. در مورد محدود بودن نرخ فروپاشی بی نهایت، ما نشان می دهیم که یک عامل بحرانی برای فسفر تجزیه لجن وجود دارد که بالاتر از آن سیستم راکتور در حالت تولید منفجره لجن منفی تضمین شده است. برای موارد فرآیند نرخ محدود، ما نشان می دهیم که اگر نرخ فروپاشی به اندازه کافی بالا باشد، خطا هنگام فرض کردن نرخ بی نهایت کمتر از 10٪ از ارزش دقیق با استفاده از یک نرخ محدود است. در این موارد، رفتار رآکتور را می توان در حد خطای آزمایش با در نظر گرفتن نرخ بی نهایت تخمین زد. ما همچنین نشان می دهیم که اگر سرعت واکنش در واحد تجزیه لجن به اندازه کافی کوچک باشد، دیگر ارزش بحرانی برای عامل تخریب لجن بالاتر از آن که رآکتور در حالت تولید لجن منفی منفی برای تمام زمان های اقامت عمل می کند وجود ندارد. در عوض، تولید لجن منفی منفی ممکن است تنها زمانی حاصل شود که زمان اقامت به اندازه کافی بزرگ باشد.