Mise au point sur le syndrome parkinsonien vasculaire

پارکینسونی عروقی، که در ابتدا در سال 1929 توصیف شد، یک موجودیت نئوپلاسم در حال بحث برانگیزی است که تشخیص خاص آن به طور انحصاری آناتوموپاتولوژی است. ارائه بالینی، اغلب ناهمگن، به طور معمول مرتبط: اغلب اختلالات راه رفتن، پارکینسونی متقارن با غلبه بر بدن پایین، بی ثباتی اولیه زودرس، اختلالات شناختی و نشانه های هرمی، و پاسخ ناکافی به لوودوپا. عوارض ناشی از نقص ممکن است ضایعات پوستی سفید، گانگلیا لاکوناس پایه و به ندرت یک انفارکت در ناحیه ای استراتژیک برای همی پارکونسونیسم متعارف باشد. این توصیف کلینیک رادیولوژیک در حال حاضر مورد انتقاد قرار گرفته است، چرا که شامل بسیاری از علل (غالبا غیر عروقی)، توضیح ناشناختگی این نومولیسم است.