Conversion to shockable rhythms during resuscitation and survival for out-of hospital cardiac arrest

ریتم تکان دهنده اولیه قویترین پیش بینی کننده برای بقا بود. با این حال، تبدیل به ریتم تکان دهنده بعدی موجب بهبود بقای پس از دستگیری و نتایج عصبی شد. این مطالعه نشان می دهد اهمیت تلاش های احیا زودهنگام حتی برای ریتم هایی که در ابتدا غیر قابل تحمل نیستند و پیامدهای پیش آگهی و انتخاب پس از احیاء پس از آن است.