Strategies to design clinical studies to identify predictive biomarkers in cancer research

کشف بیومارکرهای قابل اعتماد برای پیش بینی اثربخشی و سمیت داروهای ضد سرطان همچنان یکی از چالش های کلیدی در تحقیقات سرطان است. با وجود ارتباط آن، هیچ طرح تحقیقاتی کارآمد برای شناسایی نشانگرهای امضایی نامزدی ایجاد نشده است. این امر منجر به گسترش تعداد زیادی از مطالعات اکتشافی با استفاده از استراتژی های متفاوتی می شود، که بیشتر آنها شناسایی اهداف امیدوار کننده را نادیده می گیرند و به ندرت تایید می شوند. فقدان روش شناسی مناسب نیز تعیین می کند که بسیاری از داروهای ضد سرطان تحت پتانسیل آنها توسعه می یابند، زیرا عدم تعیین بیومارکرهای پیش بینی شده. در حالی که بعضی از داروها به طور سیستماتیک برای بسیاری از بیماران که از آنها سود نمی برند، منجر به سمیت و هزینه های غیر ضروری می شود، دیگران هرگز به دلیل عدم توانایی برای شناسایی جمعیت بیمار خاص که در آن فعال هستند، ثبت نام نمی کنند. علیرغم این نقایص، تعداد محدودی از بیومارکرهای پیشگویی پیشگیرانه با موفقیت شناسایی شده و معتبر بوده و استاندارد عمل انکولوژی را تغییر داده است. در این دستنوشته، یک پانل چند رشته ای بررسی می کند که چگونه این بیومارکرهای کلیدی شناسایی شده و براساس آن تجربیات، چارچوب روش شناسی - دستورالعمل طراحی - را برای استاندارد کردن طراحی بالینی مطالعات شناسایی بیومارکرین و توسعه پژوهش های آینده در این زمینه محوری پیشنهاد می دهد.