The genomics of microbial domestication in the fermented food environment

بلافاصله پس از انقلاب کشاورزی، انسداد باکتری ها، مخمر ها و قالب ها نقش مهمی در بهبود ثبات، کیفیت، طعم و بافت محصولات غذایی ایفا کرد. این حوادث مربوط به دامداری احتمالا منجر به اقدامات تولید انسانی انسانها بود که مستلزم بازیافت مداوم جوامع میکروبی جدا شده در حضور منابع غذایی فراوان کشاورزی بود. ما پیشنهاد می کنیم که در این رشته های مواد غذایی جدید رژیم غذایی نیازهای متابولیکی این میکروب ها به طور منظم و قابل پیش بینی می شود و منجر به تخصص سریع ژنوم می شود از طریق مکانیزم هایی مانند پوسیدگی، پوسیدگی ژنومی، هیبریداسیون متقابل، تکثیر ژن و انتقال ژن افقی. نتیجه نهایی سوسپانسیون میکروارگانیسم ها با افزایش ظرفیت های تخمیر بود.