Obstructive sleep apnea and cancer: Epidemiologic links and theoretical biological constructs

اختلالات خواب در طی 50 تا 75 سال گذشته به عنوان شرایط بسیار شایع ظاهر می شوند. در کنار درک بهتر این اختلالات، تحقق این نگرانی که اختلالات در معماری خواب و تداوم ممکن است موجب ایجاد، تشدید یا مدولاسیون بیان فنوتیپ های بیماری های متعدد از جمله سرطان شود، افزایش یافته است. علاوه بر این، هیپوکسی متناوب که همراه با تنفس اختلال خواب است، به تازگی در افزایش بروز و پیش آگهی پیش آگهی سرطان مرتبط است. چارچوب مفهومی متحد کردن ارتباط این انجمن ها پیشنهاد می دهد که افزایش فعالیت سمپاتیک و یا تغییرات در عملکرد سیستم ایمنی، به خصوص بر روی جمعیت سلولی ایمنی بدن، اثرات زیان آور اختلالات خواب بر روی زیست شناسی تومور را پایه ریزی می کند. در این بررسی، شواهد اپیدمیولوژیکی که موجب اختلال در خواب و هیپوکسی متناوب به پیامدهای انکولوژیک می شود، و زمینه های بالقوه بیولوژیکی چنین انجمن هایی را که توسط مدل های آزمایش تجربی نشان داده می شود، مورد انتقاد قرار می دهند. نتیجه گیری فوقالعاده در شکلگیری چارچوب فرضی حائز اهمیت است که در آن خواب تقسیم شده و هیپوکسی متناوب میتواند تغییرات سیگنوزوم چندگانه و عوامل رونویسی را تحریک کند که نه تنها میتواند تبدیل بدخیم را آغاز کند، بلکه میکروسکوپی تومور را نیز مختل میکند، تسریع گسترش تومور و افزایش تهاجم محلی و متاستاتیک. برای بررسی بیشتر این فرضیه ها، مطالعات تجربی مبتنی بر پایه آینده و همچنین مطالعات اپیدمیولوژیک بالینی دقت انجام شده و کنترل شده، توجیه می شود.