The role of forest genetic resources in responding to biotic and abiotic factors in the context of anthropogenic climate change

توزیع کنونی منابع ژنتیکی جنگل روی زمین نتیجه ترکیبی از فرایندهای طبیعی و اقدامات انسانی است. با گذشت زمان، جمعیت درختان به زیستگاههای آنها افزوده شده است، از جمله اختلالات اکولوژیکی محلی که با آنها مواجه است. همانطور که سیاره وارد فاز تغییرات اقلیمی ناشی از سرعت و بزرگی بی سابقه است، با این حال، جمعیت قبلا محلی سازگار برای شرایط جدید کمتر مناسب است، و اختلالات زیست شناختی و زیستی طبیعی در خارج از توزیع، فرکانس و محدوده شدت جمعیت درخت بر پلاستیک فنوتیپی تأثیر می گذارد تا در مکان های موجود زنده بماند، بر انطباق ژنتیکی برای بهینه سازی فنوتیپ های محلی خود و یا مهاجرت به شرایط مناسب محیط زیست جدید. با این وجود میزان تغییرات لازم ممکن است توانایی پاسخ دادن را فراتر از توانایی واکنش نشان دهد و گونه های و گونه های درختی ممکن است پس از مشخص شدن، اما تا هنوز ناشناخته و غیرقابل تعریف، نقطه اوج برآورده شوند. در اینجا، اهمیت منابع ژنتیکی جنگل را به عنوان منبع پتانسیل تکاملی برای سازگاری با تغییرات در آب و هوا و دیگر عوامل محیطی بررسی می کنیم. ما به ویژه پاسخ های مرتبط با آب و هوا را در زمینه ارتباطات با اختلالات مانند آفات، بیماری ها و آتش سوزی و حلقه های بازخورد مربوطه بررسی می کنیم. اهمیت استراتژی های مدیریتی برای حفظ پتانسیل تکاملی تاکید شده و توصیه هایی برای سیاست گذاران ارائه شده است.