Commuters' attitudes and norms related to travel time and punctuality: A psychographic segmentation to reduce congestion

حمل و نقل یکی از شایعترین مشکلات حمل و نقل در شهرهای بزرگ باقی مانده است. این مقاله به عنوان یک نقطه شروع برای مداخلات بیشتر هدفمند برای کاهش بارگیری، این مقاله به تقسیم بندی مسافران کمک می کند. براساس عوامل روانشناختی حاصل از یک نظریه گسترده ای از رفتار برنامه ریزی شده، ما سه بخش مجزا از اراضی را شناسایی می کنیم: (1) مسافران به موقع ناامید، که بسیار مهم است که به موقع رسیدن، اما کمتر اهمیت داشته باشند تا زمان سفر کوتاه باشد؛ (2) مسافران خودتنظیم، که اهمیت کمتری برای رسیدن به آهک می گیرند و برای انتخاب های حمل و نقل کمتری نسبت به دیگران دارند؛ و (3) مسافران مشغول به کار، که آن را هر دو مهم است به رسیدن به موقع و به یک سفر کوتاه مدت. مقایسه مقادیر بر اساس متغیرهای پس زمینه نشان می دهد که مسافران خود تصمیم گیری جوان تر هستند و اغلب در زمان فشرده سازی کار می کنند، در حالی که مسافران ناامید به موقع دارای فاصله های طولانی بیشتری برای کار و اغلب حمل و نقل عمومی هستند. نتایج یک مدل انتخاب گزینش گسسته، که براساس داده های حاصل از یک آزمایش اولویتی اعلام شده، برآورد اعتبار معیار تقسیم بندی را تایید می کند. یک سناریو شبیه سازی یک حلقه تلفنی نشان می دهد که به طور عمده مسافران انتصاب خود زمان خروج خود را به عنوان پاسخ به این مداخله اقتصادی تغییر می دهند، در حالی که ما مداخلات جایگزین برای دو بخش دیگر را پیشنهاد می کنیم. نتایج به تأکید بر نیاز به تلاش های هدفمند تر برای تغییر زمان انتخاب خروج و تأکید بر راه هایی برای بهبود رویکرد تقسیم بندی پیشنهاد شده است.