Assumptions at the philosophical and programmatic levels in evaluation

سهامداران و ارزیابان در سطوح فلسفی، روش شناختی و برنامه ریزی سطوح مختلفی از فرضیه ها دارند. استفاده از یک چارچوب فلسفی تحول یافته به عنوان یک راه برای ارزیابی ها برای آگاهی بیشتر از پیامدهایی از مفروضات مختلف ساخته شده توسط خود و ذینفعان برنامه ارائه شده است. این استدلال مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است که ارزیابی کنندگان که از مفروضاتی که بر پایه انتخاب ارزیابی خود هستند آگاه هستند، می توانند در مورد بررسی مفروضاتی که در رابطه با ماهیت مشکلی مطرح می شوند، حمایت قابل توجهی از ذینفعان ارائه دهند، حل مسئله و رویکرد ارزیابی که در آن زمینه مناسب است. چنین رویکردی آگاهانه بالقوه برای توسعه برنامه های مناسب تر و برنامه های پاسخگو فرهنگی است که به شیوهای که منجر به اثرات مورد نظر می شود، و همچنین به ارزیابی رویکردهایی که از راه حل های مؤثر برای مشکلات اجتماعی غیرمستقیم پشتیبانی می کنند، پیاده سازی شود. این استدلال ها از طریق نمونه هایی از ارزیابی ها از چند بخش نشان داده شده است؛ چالش های اضافی نیز شناسایی می شوند.