A randomized controlled trial on the psychophysiological effects of physical exercise and Tai-chi in patients with chronic schizophrenia

طبیعت مزمن و شایع اسکیزوفرنیا منجر به ایجاد نهادی درازمدت برای بیماران می شود. درمان متعارف داروهای ضد روانپریشی در مدیریت علائم روان پریشی اغلب عوارض جانبی شدید را به همراه می آورد و رفاه بیماران را کاهش می دهد. تای چی یک تمرین ذهنی است که هماهنگی حرکت و آرامش را برجسته می کند. این کارآزمایی بالینی تصادفی شده با سه تست، مزایای روانشناسی شناختی تایچی را بر روی 153 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا مزمن، که از یک مجتمع توانبخشی روان شناختی و به طور تصادفی به گروه کنترل کننده تایچ، ورزش، یا منتخب منتخب انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار داد. هر دو گروه مداخله 12 روزه را دریافت کردند و یک هفته مداخله خاصی به همراه داروهای استاندارد دریافت شده توسط کنترل انجام شد. همه شرکت کنندگان مصاحبه های روانپزشکی، پرسشنامه های خودپرداخت، وظایف عملکرد و اقدامات کورتیزول بزاق را در ابتدای، پیگیری 3 ماهه و 6 ماهه در نشانه های روان پریشی، هماهنگی حرکتی، حافظه، عملکرد زندگی روزمره و استرس، انجام دادند. برای ارزیابی تأثیرات مداخله بر نتایج، از مدل سازی پنهان چندگروه استفاده شد. در مقایسه با گروه شاهد، گروه تای چی کاهش معنی داری در نقص های حرکتی و افزایش طول عددی عقب و میانگین کورتیزول را نشان داد، در حالیکه گروه تمرینی کاهش معنی داری در نقص های حرکتی، علائم منفی و افسردگی و افزایش فاصله دیفرانسیل پیشین، عملکرد زندگی روزمره و کورتیزول متوسط ​​است. این دو مداخله به طور معنی داری متفاوت از اثرات درمانی خود نشان نداد، به جز تظاهرات علامت کمتر در گروه تمرین. این نتایج نشان می دهد مزایای روان شناختی برای تای چی در بیماران اسکیزوفرنی مزمن از لحاظ هماهنگی حرکت و حافظه. اگرچه هر دو گروه تای چی و گروه تمرین علائم کمتری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند، گروه تمرین علایم بهتری را نسبت به گروه تای چی نشان داد.