Phenomenology and neurobiology of self disorder in schizophrenia: Secondary factors

ما روابط متقابل بین این تجربیات غریب ثانویه را در نظر می گیریم در حالیکه با توجه به روابط زمانگرائی و درهم آمیختن پاتوژنیک با تغییرات پدیده شناسی اولیه بیشتر مورد بحث قبلا، همه در رابطه با مدل توسعه ی عصبی است. پدیده های ثانویه را می توان به عنوان عوامل بسیار متغیر در نظر گرفت که جهت گیری کلی یا نگرش نسبت به تجربه را در بر می گیرد. آنها با تجارب مدیتیشن، درون گرایی و دفاع شخصی گمراهی دارند. همچنین به نظر می رسد که آنها در دوران نوجوانی به عنوان یک نتیجه از توانایی های شناختی جدید مرتبط با توسعه لوب پیشانی، به ویژه تخصیص توجه، توابع اجرایی، انتزاع و فراشناختی ظاهر می شوند. عدم همبستگی در این تغییرات ثانویه ممکن است به توضیح بیشتر تنوع بالینی اسکیزوفرنی، هر دو در میان بیماران و در داخل بیماران فردی در طول زمان کمک کند، با این وجود از بین بردن مشترک کلیت های اصلی آن.